Als terugkoppeling op mijn werkwijze hoor ik vaak: betrokken, warm, ervaren, praktisch en oplossingsgericht.

Bij het begeleiden van mensen, of het nu gaat om supervisie, coaching of intervisie, ligt mijn hart bij het samen kijken naar hoe je, uitgaande van je eigen levensgeschiedenis, situatie en kwaliteiten het beste kunt omgaan met wat je in je leven tegen komt. En hoe je dat kunt inzetten om optimaal persoonlijk te functioneren, ook als professional.

Mensen voelen zich ook nogal eens machteloos (soms ook schuldig) over een situatie of relatie met een ander en zoeken de oorzaak dan vooral bij zichzelf. Samen kijken naar wat van jezelf is en wat van een ander, of in de situatie, kan helpen om dat aan te pakken waar je wel invloed op hebt. En om gemakkelijker te kunnen accepteren waar je niets aan kunt doen. Op zijn Brabants “de hedde oit” (dat heb je nu eenmaal en is nu zo).

Ik geloof er in dat wij mensen allemaal min of meer dezelfde behoeften hebben: het goede voor onszelf en de mensen om ons heen. Met dat als uitgangspunt, blijken veel (conflict-)situaties op te lossen. Dus niet: “ jij ruimt onze kamer nooit op”, maar: “we wilden ooit graag samen een praktijk/gezin, ik mis jou nu hierin als maatje”. En ik denk dat veel zaken en gevoelens daarover naast elkaar staan. Dus en-en in plaats van of-of.

De begeleiding kan gaan om een specifieke vraag of probleem. Maar professionals komen ook regelmatig om dit voor te zijn, en, individueel of met een groep, samen stil te staan bij wat precies het vak lastig of zwaar kan maken en wat je nodig hebt of kunt doen om er juist zoveel mogelijk energie en plezier uit te halen.